Stekjes

Vereerd en verheugd ben ik als de buurvrouw me vraagt de plantjes een paar keer water te geven tijdens haar vakantie. Natuurlijk wil ik dat doen, daar zijn buurvrouwen voor! Het lijkt de grotemensenmaatschappij wel. Het lijkt wel net als vroeger, toen iedereen elkaar nog kende. Dit is het begin van de ontanonimisering van de buurt! Zelf koop ik elke week verse bloemen op de markt, omdat ik niet in staat ben om kamerplanten langdurig in leven te houden, maar die paar weekjes zullen de buurplanten mijn verzorging toch wel doorstaan? Al drie dagen na het vertrek van de buren ga ik kijken hoe het met de plantjes gaat. Misschien een beetje snel, maar de buurvrouw rekent op me en ik zal haar niet teleurstellen. In het buurhuis tref ik een verzameling zieltogende flora aan. Alleen de cactussen in de vensterbank doen het nog. Daar sta ik dan met m'n goede burgerzin. Midden in de Hollandse winter in een tochtig, vochtig huis zelf jalapeñopeperstekjes opkweken en vervolgens naar Mexico vertrekken met achterlating van de stekjes, een imposante verzameling kerststerren (hoe lang horen die de kerst te overleven?), cactussen, en hangplanten ... eigenlijk is het asociaal.